ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องเขียน
เขียนอะไรให้เธอสนใจหัวใจของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าต้องฝัน
ฝันอีกนานแค่ไหน หัวใจของเธอ
เจ็บใจซ้ำเท่าไร
เหมือนไฟที่ร้อน
และฉันไม่รักดี
ข้าเพียงหวังให้ใจของเธอกลับคืนตรงนี้
แม้ใจยังรู้ว่าถึงฉันต้องตาย
ว่าต้องทุกต้องทนทุรนเท่าไร
ให้เธอทำลายหัวใจ
ให้ร้อง ใจฉันร้องเป็นเพลง
เสียงฉันไหลมันรินเป็นหยดน้ำตา
คิดถึงตอนเธอหลับตากอดฉันด้วยใจ
ครก็บอกฉันมันกระจอกแต่ฉันไม่เคยจะสน
เธอบอกมันไม่เป็นไรหรอกถึงแม้คลื่นหนักจะเข้ามาโถม
เราจับมือกัน ท่ามกลางหมอกและฝน
แทนจะกลับคืนคำ ไอ้ที่เธอบอกจะไม่ไปไหน
แต่มันก็ไม่มีเธอมาคอยอยู่มาคอยปลอบ
เราต่างก็เล่าเรื่องราวที่เราต่างเจอมาโดยตลอด
มันมีทั้งดีและร้าย แต่ยังมีเธอมากอด
ทำไมเวลาช่างผ่านไปไวเหมือนกับกระสุนที่ปลายกระบอก
ขอโทษที่ใจมันอ่อนก็ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ
ฉันรับประกันแน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
ไม่ว่าเธอทำอะไรฉันเองก็ยังคงเชื่อในเธอ
ถึงต่อให้โลกโคจรกี่ครั้งแต่ยังไงฉันก็ยังเหมือนเดิม
แม้ใจยังรู้ว่าถึงฉันต้องตาย
ว่าต้องทุกต้องทนทุรนเท่าไร
ให้เธอทำลายหัวใจ
ให้ร้อง ใจฉันร้องเป็นเพลง
เสียงฉันไหลมันรินเป็นหยดน้ำตา
คิดถึงตอนเธอหลับตา (กอดฉันด้วยใจ)
แม้ใจยังรู้ว่าถึงฉันต้องตาย
ว่าต้องทุกต้องทนทุรนเท่าไร
ให้เธอทำลายหัวใจ
ให้ร้อง ใจฉันร้องเป็นเพลง
เสียงฉันไหลมันรินเป็นหยดน้ำตา
คิดถึงตอนเธอหลับตากอดฉันด้วยใจ