แสง ทองส่องนภา
ใจที่อ่อนล้า กลับมาตื่นอีกหน
ปล่อยฝัน ไปกับฟ้าคราม
ไปกับสายลม โลกยังแสนงดงาม
หมู่นก ที่ยังโผบิน
ใจที่ผกผิน มาจนเกือบสุดฟ้า
หยุดพัก เพียงรอให้ฝนเริ่มซา
บอกใจ
รู้ที่จะเรียนหยุดยั้ง รู้ที่เคยผิดพลั้ง
วันที่เมฆบดบัง ทางเดินชีวิต
ล้มคือธรรมดา ต้องหยุด ฟื้นกำลังวังชา
รับทุกบทเรียนจากฟ้า รับว่าใจเหนื่อยล้า
ยังศรัทธาและคอย ที่จะเรียนรู้
แพ้คือธรรมดา เข้าใจ หากยังมีพรุ่งนี้
ขับรถ ต้องเชื่อแสงไฟ
รีบขนาดไหน ยังต้องเจอไฟแดง
หยุดพัก คอยใจฟื้นคืนเรี่ยวแรง
บอกใจ
รู้ที่จะเรียนหยุดยั้ง รู้ที่เคยผิดพลั้ง
วันที่เมฆบดบัง ทางเดินชีวิต
ล้มคือธรรมดา ต้องหยุด ฟื้นกำลังวังชา
รับทุกบทเรียนจากฟ้า รับว่าใจเหนื่อยล้า
ยังศรัทธาและคอย ที่จะเรียนรู้
แพ้คือธรรมดา เข้าใจ
หากยังมีพรุ่งนี้ อีกไกล
ไม่ถอดใจ เคยบอกเอาไว้
อย่าคิดหยุดพัก อย่ารั้งรอ จนฝันสลายไป
จงรักศักดิ์ศรี จนชีพวาย
อย่าคิดสับสน เมื่อพรุ่งนี้ยังมีให้หายใจ
หากรีบหากร้อน อาจเสียหาย
(โลกนี้ เป็นดังห้องเรียนห้องใหญ่)
รู้ที่จะเรียนหยุดยั้ง รู้ที่เคยผิดพลั้ง
วันที่เมฆบดบัง ทางเดินชีวิต
ล้มคือธรรมดา ต้องหยุด ฟื้นกำลังวังชา
รับทุกบทเรียนจากฟ้า รับว่าใจเหนื่อยล้า
ยังศรัทธาและคอย ที่จะเรียนรู้
แพ้คือธรรมดา เข้าใจ
หากยังมีพรุ่งนี้ อีกไกล
ล้มคือธรรมดา เข้าใจ