เคยถามใจ ว่าเหตุใดความรัก
เปรียบเหมือนแสงไฟส่องทาง
บางครากลับเหมือนไฟเผาใจ
คงเหมือนกัน ดั่งตัวเธอและฉัน
บทแรกรักกันจะตาย บทสุดท้ายคือน้ำตา
ล้มทั้งยืนแทบจะมลาย
ทุ่มเททั้งใจที่สุดต้องช้ำจนเจียนตาย
เตือนหัวใจว่าให้พอเสียที
เรื่องราวที่มีให้มันจบลง
วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร
รักที่ผ่านมาก็แค่นิยาย
ไม่มีความหมาย ก็แค่ฝันร้ายทรมาน
ลมหายใจ มันไม่มีความหมาย
หมดไม่เหลือความศรัทธา
ในคำว่ารักที่เข้าใจ
มันทรมาน มันทรมาน
ล้มทั้งยืนแทบจะมลาย
ทุ่มเททั้งใจที่สุดต้องช้ำจนเจียนตาย
เตือนหัวใจว่าให้พอเสียที
เรื่องราวที่มีให้มันจบลง
วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร
รักที่ผ่านมาก็แค่นิยาย
ไม่มีความหมาย ก็แค่ฝันร้าย
วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร
รักที่ผ่านมาก็แค่นิยาย
ไม่มีความหมาย ก็แค่ฝันร้ายทรมาน
นิยาย จบลงเพียงเท่านี้ พอแค่นี้
มันไม่เรื่องจริง ตื่นจากฝันเสียที
ให้มันเป็นวันสุดท้าย
ที่ใจจะจำว่าเคยรัก
เป็นวันสุดท้าย ที่ใจจะจำ
ว่าเจ็บจากรักจนตายเพราะเธอ