เอาจั่งใด๋ละมื้อแลง กูสิลงแดงตาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง กูเสี่ยนเหล้าแฮงหลาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง สิเซ็นเหล้าร้านใด๋
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง ต้มไก่เนาะสหาย
แสงตะเว็นแหย่หน้า ลุกขึ้นมาถามหาแต่เหล้า
ชีวิตมีแต่แนวดีๆ แต่แปลกตรงที่บ่มีไผเอา
มื้อวานกะต้มเป็ด ยามแลงกะซิดเบ็ด
คาวหนึ่งกะโพสต์เฟซ ชวนหมู่มากินเหล้า
ชีวิตกะมีส่ำนี่ มันเป็นวิถีของบ่าวไทบ้าน
ตื่นขึ้นหาแต่แนวกิน หูกะได้ยินคนส่าเบิ้ดบ้าน
ผู้ใหญ่ว่าเวียกบ่การ กำนันว่าการบ่สร้าง
อสม.ว่าหน้าบ่ล้าง ชวนกันแต่ตั้งวง
ความสุขของไผมัน
บ่ได้สร้างความเดือนร้อนให้ไผ
กอดคอคุยกับสหาย
ว่ามื้อแลงนี่ สิเอาจั่งใด๋
เอาจั่งใด๋ละมื้อแลง กูสิลงแดงตาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง กูเสี่ยนเหล้าแฮงหลาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง สิเซ็นเหล้าร้านใด๋
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง ต้มไก่เนาะสหาย
เงินบ่มีเด้อเพื่อน มื้อนี่เฮาขอออกไก่
เหล้าบ่มีเด้อเพื่อน แต่เฮาอยากได้ขวดใหญ่
โค้วต้าเซ็นเฮาเบิ้ดแล้ว ย้อนติดเขาไว้บ่ทันจ่าย
ความหวังปาร์ตี้คืนนี้ มันอยู่ที่โตแล้วใด๋
หากขาดเหล้าเพียวข้ามวัน มันเฮ็ดให้เฮาส้มแข่ว
มันเป็นบ่ซื่นบ่ส่วง หลงๆ ลืมๆ นั่นแหลว
ต้องจัดมื้อนี่ต้องจัด มันขาดช่วงบ่แนว
เฮาสิต้มไก่ไว้ถ่า ไปเซ็นมาให้มันแล้ว
ใจประสงค์ต่อเมา จั่งเอาไก่ดอกมาหา
ลงทุนเป็นกับแกล้ม บ่ได้ตู้ดดอกกินฟรี
ทีกูทีมึงบ้าง เปลี่ยนหน้าผลัดกันเซ็น
แม่ค้าเห็นบ่กล้าฮ้าย ย้อนได้ขายแต่ซุมเฮา
ราตรีนี้สิมีเพียงเฮา
กับสองซาวที่มึงเซ็นมา
ดึ่มด่ำให้ฉ่ำอุรา
แม่นไผว่า กะส่างแหลว
เอาจั่งใด๋ละมื้อแลง กูสิลงแดงตาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง กูเสี่ยนเหล้าแฮงหลาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง สิเซ็นเหล้าร้านใด๋
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง ต้มไก่เนาะสหาย
เอาจั่งใด๋ละมื้อแลง กูสิลงแดงตาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง กูเสี่ยนเหล้าแฮงหลาย
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง สิเซ็นเหล้าร้านใด๋
เอาจั่งใด๋ล่ะมื้อแลง ต้มไก่เนาะสหาย