ท้องฟ้าที่เคยมองว่าสดใส
เพื่อนฝูงสนิทค่อยค่อยเลือนหาย
ฉันสิ้นยินดีไม่ว่าสิ่งไหน
ฉันไม่เข้าใจ ทำไงจะหาย
ฉันเคยสุขกับอาหาร แต่วันนี้ยากจะกลืน
ฉันเคยอุ่นแต่วันนี้กอดตัวเองก็ยังหนาว
ฉันเคยหลอกหัวเราะแต่มันเกินพยายาม
ฉันไม่ไหว
ฉันเริ่มไม่แน่ใจ ว่ามีใครรักฉันไหม
ฉันคิดทบทวนอยู่ ว่าเราควรอยู่ตรงไหน
หรือคนไม่เคยเปลี่ยน
แต่ตัวฉันไม่อาจจะเข้าใจ
เราเปลี่ยนไป
หรือโลกใบนี้ไม่ใช่ของเราเลย
ฉันเริ่มไม่รู้ต้องทำสิ่งไหน
แกล้งยิ้มแต่ใจของฉันสลาย
สวมชุดที่มีให้ดูสดใส
เพื่อซ่อนความเจ็บที่ไม่เคยหาย
ฉันเคยสุขกับอาหาร แต่วันนี้ยากจะกลืน
ฉันเคยอุ่นแต่วันนี้กอดตัวเองก็ยังหนาว
ฉันเคยหลอกหัวเราะแต่มันเกินพยายาม
ฉันไม่ไหว
ฉันเริ่มไม่แน่ใจ ว่ามีใครรักฉันไหม
ฉันคิดทบทวนอยู่ ว่าเราควรอยู่ตรงไหน
หรือคนไม่เคยเปลี่ยน
แต่ตัวฉันไม่อาจจะเข้าใจ
เราเปลี่ยนไป
หรือโลกใบนี้ไม่ใช่ของเราเลย
เท้าฉันยังเดินเดินไปแต่ว่าใจว่างเปล่า
ทุกๆ เรื่องราวผ่านมาไม่อาจหาความหมาย
ทุกเช้าที่ตื่น ลืมตาเราทำเพื่ออะไร
แทบไม่ไหว
ฉันเริ่มไม่แน่ใจ ว่ามีใครรักฉันไหม
ฉันคิดทบทวนอยู่ ว่าเราควรอยู่ตรงไหน
หรือคนไม่เคยเปลี่ยน
แต่ตัวฉันไม่อาจจะเข้าใจ
เราเปลี่ยนไป
ฉันเริ่มไม่แน่ใจ ว่ามีใครรักฉันไหม
ฉันคิดทบทวนอยู่ ว่าเราควรอยู่ตรงไหน
หรือคนไม่เคยเปลี่ยน
แต่ตัวฉันไม่อาจจะเข้าใจ
เราเปลี่ยนไป
หรือโลกใบนี้ไม่ใช่ของเราเลย