เหตุไฉนฤทัยปอง นวลอะลองไม่ลาและลับ
หากข้ามีแท้วาสนาเพียงเสกให้ใจเจ้าหลงมาปัก
รักเอ๋ย ใยไม่เคยจางเลือน
เหตุเจ้าโฉมยงยังยามเมื่อยามครั้งมองหลงเรไร
ใจร้อนดังรนมีไฟแผดเผาจิตกายคล้ายเพลิงกร
เฉกเช่นดังดวงดาราโคจรเกษานับเกินพอ
หากครั้นใยเจ้ามีใจ เพียงฝันเกินพอ
เพียงฝันเกินพอ
ลมหนาวคงพาเจ้าไปที่ไกลแสนไกลลับสายตา
ใจพี่คงรอกานดาคิดถึงอุราครั้งร้องเพลง
ขวัญเอ๋ยใยลาไม่กลับเจ้ารู้แก่ใจพี่รวนเร
หากแม้นฟ้าเจ้ามีใจ ขอเพียงอย่าเลรัก
เพียงอย่าเลรัก
เหตุเจ้าโฉมยงยังยามเมื่อยามครั้งมองหลงเรไร
ใจร้อนดังรนมีไฟแผดเผาจิตกายคล้ายเพลิงกร
เฉกเช่นดังดวงดาราโคจรเกษานับเกินพอ
หากครั้นใยเจ้ามีใจ เพียงฝันเกินพอ