เนิ่นนาน นานจนเริ่มท้อ แต่ฉันรอ รออย่างมีหวัง
ฉันกลัว กลัวว่ามีสักวัน เธอจะเปลี่ยนใจ
ถ้าวัน นึงเธอเกิดเหงา หัวใจ เธอเริ่มหวั่นไหว
แล้วเธอ เธอเกิดปันหัวใจ ให้ใครสักคนที่เข้ามา
เวลาพาให้เปลี่ยนหัวใจ ห่างไกลมันยิ่งทำให้ท้อ
หัวใจถ้ามันไม่แข็งพอ ต่อให้รอนานสักแค่ไหน
คนที่มันจะไป มันคงไม่กลับมา ก็คงต้องร่ำลาถ้าเธอหมดใจ
ฉันเฝ้าภาวนาให้เธออย่าหวั่นไหว ตัวอยู่แสนไกล แต่ใจฉันอยู่ใกล้เธอ
เวลาพาให้เปลี่ยนหัวใจ ห่างไกลมันยิ่งทำให้ท้อ
หัวใจถ้ามันไม่แข็งพอ ต่อให้รอนานสักแค่ไหน
คนที่มันจะไป มันคงไม่กลับมา ก็คงต้องร่ำลาถ้าเธอหมดใจ
ฉันเฝ้าภาวนาให้เธออย่าหวั่นไหว ตัวอยู่แสนไกล แต่ใจฉันอยู่ใกล้เธอ
เวลาพาให้เปลี่ยนหัวใจ ห่างไกลมันยิ่งทำให้ท้อ
หัวใจถ้ามันไม่แข็งพอ ต่อให้รอนานสักแค่ไหน
คนที่มันจะไป มันคงไม่กลับมา ก็คงต้องร่ำลาถ้าเธอหมดใจ
ฉันเฝ้าภาวนาให้เธออย่าหวั่นไหว ตัวอยู่แสนไกล แต่ใจฉันอยู่ใกล้เธอ