เธอไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนั้น
หัวใจฉันกำลังจะพ่ายแพ้
มันอ่อนแอทุกครั้งที่เราพบกัน
ฉันไม่รู้ว่านานเพียงใดกว่าจะลืมเธอไป
กว่าที่ใจฉันเริ่มจะชิน
เสียงของเธอวนเวียนในใจ
มันดังก้องไป คำว่ารักที่เคยได้ยิน
ฉันฝั่งทุกภาพของเธอด้วยความจริง
และให้เวลาช่วยเยียวยาทุกสิ่ง
แต่เธอทำให้ฉันรู้ตัว ว่าความรักไม่เคยจะเลือนหายไป
รอยจูบนั้นยังคงตราตรึงในหัวใจของฉัน
วันและคืนมันย้อนกลับมา ทันทีที่พบเธอ
ใจดวงนี้ที่เริ่มจะชินและชา
กลับอ่อนไหวภายใต้รอยคราบน้ำตา
ทำให้ในฉันเริ่มอ่อนล้า
เราไม่ควรที่จะกลับมาพบกัน
เราไม่ควรจะกลับมาพบกันอีกในวันที่ตัวฉันเป็นอดีต
ความจริงที่โครตปวดใจคือเธอจากไปและไม่หวนกลับมาอีก
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอหายไปจากสายตา
ได้โปรดอย่าทำให้ความทรงจำดีๆ ของเรานั้นหวนกลับมา
มันเป็นแค่ภาพ คำลวง ที่เธอสร้างมา
หรือเป็นที่ฉัน หรือเป็นที่ฉันคนเดียวไม่กล้าสบตา
เพราะว่าภาพทรงจำวันวานหวนมา
กลับมาวนมาเวียนทำร้ายหัวใจของคนที่บอกลา
ฉันฝั่งทุกภาพของเธอด้วยความจริง
และให้เวลาช่วยเยียวยาทุกสิ่ง
แต่เธอทำให้ฉันรู้ตัว
ว่าความรักไม่เคยจะเลือนหายไป
รอยจูบนั้นยังคงตราตรึงในหัวใจของฉัน
วันและคืนมันย้อนกลับมา ทันทีที่พบเธอ
ใจดวงนี้ที่เริ่มจะชินและชา
กลับอ่อนไหวภายใต้รอยคราบน้ำตา
ทำให้ใจฉันเริ่มอ่อนล้า
เราไม่ควรที่จะกลับมาพบกัน
แต่เธอทำให้ฉันรู้ตัว
(เราไม่ควรจะกลับมาพบกันอีก
ในวันที่ตัวฉันเป็นอดีต)
ว่าความรักไม่เคยจะเลือนหายไป
(ความจริงที่โครตปวดใจคือเธอจากไป
และไม่หวนกลับมาอีก)
รอยจูบนั้นยังคงตราตรึงในหัวใจของฉัน
(ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอหายไปจากสายตา)
วันและคืนมันย้อนกลับมา
(ได้โปรดอย่าทำให้ความทรงจำดีๆ
ของเรานั้นหวนกลับมา)
ทันทีที่พบเธอ
(อย่าปล่อยเวลาให้มันล่วงเกิน
จะเดินไปไหนของเธอก็เชิญ)
ใจดวงนี้ที่เริ่มจะชินและชา
(ทิ้งไว้แค่ภาพและความทรงจำ
เป็นสิ่งสุดท้ายของการกระทำ )
กลับอ่อนไหวภายใต้รอยคราบน้ำตา
(ลบความรู้สึกของคนใจดำ
หลังจากวันนี้คงไม่ต้องพบกัน)
เธอไม่ควรจะเดินกลับมา
ฉันไม่ควรจะไปสบตา
เราไม่ควรที่จะกลับมาพบกัน