กำแพงบ้านมันบาง หรือเสียงตะโกนมันดัง
จานใบเดิมที่แม่ปาลงพื้น แตกกระจายเป็นพันครั้ง
พ่อนั่งกอดขวดเหล้า แม่เก็บกระเป๋าจะหนีไป
ทิ้งเด็กคนหนึ่งไว้อ้างว้าง กลางบ้านที่ไฟมอดดับลง
เดินออกมาหน้าปากซอย แสงไฟข้างทางยังอุ่นกว่า
มีพี่คนหนึ่งกวักมือเรียก บอกว่าเฮ้ย มานี่สิหว่ะ
ยื่นแบงค์พันให้ง่ายง่าย แลกกับงานแค่เดินไปส่ง
คำว่าครอบครัวที่ขาดหาย มาเจอเอาใน วงเหล้า
เริ่มจากหนึ่ง เป็นสอง จากซอง เป็นห่อใหญ่
ความเสี่ยงที่แบกไว้ แลกกับความภูมิใจปลอมปลอม
คิดว่านี่คือเพื่อนตาย คิดว่านี่คือพี่น้อง
แต่ปลายทางที่จับจ้อง มันคือเหวที่รออยู่
ฉันมันก็แค่ เด็กเดินยา
วิ่งหนีความจริงที่บ้านมา วิ่งตามหาการยอมรับ
บนเส้นทางสีเทา ที่เอาชีวิตมาเดิมพัน
แลกเศษเงินไปวันวัน เพื่อซื้อความรักที่ไม่มีจริง
สุดท้ายปลายทาง ก็มีแค่ร่าง ที่ไร้วิญญาณ
คืนฝนตกถนนลื่น กับของในมือที่ต้องเร่ง
เสียงไซเรนดังไล่ตาม ไฟสีแดงวาบไล่หลัง
หัวใจเต้นโครมคราม ความกลัวเกาะกินถึงขั้วหัวใจ
ทางข้างหน้าเป็นทางตัน หรือฉันต้องจบตรงนี้
เสี้ยววินาทีสุดท้าย ภาพที่เห็นไม่ใช่เงินทอง
แต่เป็นภาพแม่ที่เคยอุ้ม ภาพพ่อที่เคยยืนมอง
อยากจะย้อนเวลากลับไป กอดพวกเขาในวันที่สาย
เสียงปืนหรือเสียงเบรก ดังสนั่นแล้วเงียบไป
ไม่มีใครชนะ ในเกมปีศาจนี้
ข่าวหน้าหนึ่งลงตัวเล็กเล็ก ว่าพบศพเด็กเมื่อคืนวาน
พ่อแม่มายืนร้องไห้ ในวันที่ลูกไม่ได้ยิน