โอ ละน้อ
นวลๆ เอย สวยแล้ว
มาบาดนี้สิเดินดงพงไกล
หนีคนหลายใจ บ่ให้ผู้ใด๋ฮู้ข่าว
เจ็บปวดซ้ำย้อนคำว่าฮักจากเจ้า
เลยอุกอั่งเอ้า หมองหม่นในใจ
อ้ายพวมฮู้เป็นซู้เก่าเฮียงสอง
บ่สมใจน้อง เจ้าเลยมีผู้ใหม่
ลมพัดต้องกองยอดปลายไผ่
มาโค้งคือใจเจ้าแท้เด้ คนดี
แมงกะบี้เกาะอยู่ใบหญ้าคา
เจ้าคงอ่อนล้าเสมอส่ำใจอ้าย
ฝ่ายเจ้าเบิดเท้อเล้อหย่างนำผู้ใหม่
อ้ายผู้หนีตายหลบหม่นเข้าป่า
สาธุเด้อ อย่าให้พ้อ ให้เห็น
ให้เบิ่ดกรรมเวรต่อกันซาตินี้
สาธุเด้อ ให้เจ้าพ้อคนที่
เจ้ายอว่าดีกว่าทางอ้ายผู้แฟนเก่า
ให้ผนางน้องสมปองสุเช้าค่ำ
ให้ฮักซูค้ำหอบอุ้มหัวใจเจ้า
ก่ำทางอ้ายสิหนีหม่นดงป่าเขา
เก็บเมี้ยนความเศร้าเสื่องไว้ดอกผู้เดียว
เด้อนางน้อง
แมงกะบี้เกาะอยู่ใบหญ้าคา
เจ้าคงอ่อนล้าเสมอส่ำใจอ้าย
ฝ่ายเจ้าเบิดเท้อเล้อหย่างนำผู้ใหม่
อ้ายผู้หนีตายหลบหม่นเข้าป่า
สาธุเด้อ อย่าให้พ้อ ให้เห็น
ให้เบิ่ดกรรมเวรต่อกันซาตินี้
สาธุเด้อ ให้เจ้าพ้อคนที่
เจ้ายอว่าดีกว่าทางอ้ายผู้แฟนเก่า
ให้ผนางน้องสมปองสุเช้าค่ำ
ให้ฮักซูค้ำหอบอุ้มหัวใจเจ้า
ก่ำทางอ้ายสิหนีหม่นดงป่าเขา
เก็บเมี้ยนความเศร้าเสื่องไว้ดอกผู้เดียว
สาธุเด้อ อย่าให้พ้อ ให้เห็น
ให้เบิ่ดกรรมเวรต่อกันซาตินี้
สาธุเด้อ ให้เจ้าพ้อคนที่
เจ้ายอว่าดีกว่าทางอ้ายผู้แฟนเก่า
ให้ผนางน้องสมปองสุเช้าค่ำ
ให้ฮักซูค้ำหอบอุ้มหัวใจเจ้า
ก่ำทางอ้ายสิหนีหม่นดงป่าเขา
เก็บเมี้ยนความเศร้าเสื่องไว้ดอกผู้เดียว
เด้อนางน้อง