คืนที่ฟ้าคะนอง
เมฆตะโกนร้องครวญคราง
ไฉไลยืนคอนที่ริมทาง
คอยหนุ่มเมืองกรุง
ฝนที่พัดกระน่ำ
เหมือนกำลังย้ำสัญญา
ไม่นานไม่เกินฝนกันยา
เขาจะมาขอเธอ
ก็ได้แต่เหมอและมอง
ดูวันและเวลาผ่าน
ที่นาฬิกาที่ปฏิทิน
ปีเดือนวันเคลื่อนไหว
ไฉไลเริ่มหวั่นกับสัญญา
ที่ไม่เคยจริง
หลอกลวง ฝันที่เธอฝาก
เสียดายสัมพันธ์สวาท
ที่ยอมแลกไป
เปียกปอนคอยแหวนและขันหมาก
สัญญาเสียงยังกังวาน
อยู่ในหัวใจ วิวาห์ ไร้วี่แวว
เหมือนจะไม่ฉลาด
คนประจานเรื่องสมยอม
แต่ไฉไลเชื่อในสัญญาปลอม
ว่าเขาจะหวนมา
แล้วเวลาก็ผ่าน
จนชาวบ้านต่างรู้ว่า
ทุกปีเมื่อถึงฝนกันยา
เธอจะมาคอยที่เดิม
ก็ได้แต่เหมอและมอง
ดูวันและเวลาผ่าน
ที่นาฬิกาที่ปฏิทิน
ปีเดือนวันเคลื่อนไหว
ไฉไลเริ่มหวั่นกับสัญญา
ที่ไม่เคยจริง
หลอกลวง ฝันที่เธอฝาก
เสียดายสัมพันธ์สวาท
ที่ยอมแลกไป
เปียกปอนคอยแหวนและขันหมาก
สัญญาเสียงยังกังวาน
อยู่ในหัวใจ วิวาห์ ไร้วี่แวว
ก็ได้แต่เหมอและมอง
ดูวันและเวลาผ่าน
ที่นาฬิกาที่ปฏิทิน
ปีเดือนวันเคลื่อนไหว
ไฉไลเริ่มหวั่นกับสัญญา
ที่ไม่เคยจริง
หลอกลวง ฝันที่เธอฝาก
เสียดายสัมพันธ์สวาท
ที่ยอมแลกไป
เปียกปอนคอยแหวนและขันหมาก
สัญญาเสียงยังกังวาน
อยู่ในหัวใจ
หลอกลวง ฝันที่เธอฝาก
เสียดายสัมพันธ์สวาท
ที่ยอมแลกไป
เปียกปอนคอยแหวนและขันหมาก
สัญญาเสียงยังกังวาน
อยู่ในหัวใจ วิวาห์ ไร้ วิวาห์ ไร้วี่แวว