มีอีหยัง มาทำลายฮักเฮา
เฮ็ดให้เจ้าเปลี่ยนไปขนาดนี้
ลืมเบิดแล้ว คำสัญญาที่มี
มามื่อนี่ จังเป็นลายต่าง
ใจอ้ายมีเท่าไร ก็ให้ไปซำนั้น
เฮาฮักกันเจ้าลืมเเล้วบ่
อัลไซเมอร์คงกลืนกินเจ้าไปล่ะหนอ
ลืมแล้วบ่ คนที่เจ้าเคยฮัก มากมาย
คำว่าฮักที่อ้ายเคยบอก
อ้ายจำ มาตลอด ฮักนางบ่เคยเสื่อมคลาย
คำว่าฮักที่เจ้าให้มา คงลืมเเล้วสา เจ้าเอาไว้ไส
ตอนแรกๆ ฮักกันแทบเป็นแทบตาย
มามื่อนี่ฮักพังทลาย หายไปบ่กลับมา
ลืมเบิดแล้ว อ้ายสิเฮ็ดจั่งได๋
อยู่หม่องไดอีนางคงเป็นตาฮัก
อ้ายคนเก่า คนที่เจ้าเคยฮัก
ยังรอเจ้าที่เก่าที่เดิม
ใจอ้ายมีเท่าไร ก็ให้ไปซำนั้น
เฮาฮักกันเจ้าลืมเเล้วบ่
อัลไซเมอร์คงกลืนกินเจ้าไปล่ะหนอ
ลืมแล้วบ่ คนที่เจ้าเคยฮัก มากมาย
คำว่าฮักที่อ้ายเคยบอก
อ้ายจำ มาตลอด ฮักนางบ่เคยเสื่อมคลาย
คำว่าฮักที่เจ้าให้มา คงลืมเเล้วสา เจ้าเอาไว้ไส
ตอนแรกๆ ฮักกันแทบเป็นแทบตาย
มามื่อนี่ฮักพังทลาย หายไปบ่กลับมา
คำว่าฮักที่อ้ายเคยบอก
อ้ายจำ มาตลอด ฮักนางบ่เคยเสื่อมคลาย
คำว่าฮักที่เจ้าให้มา คงลืมเเล้วสา เจ้าเอาไว้ไส
ตอนแรกๆ ฮักกันแทบเป็นแทบตาย
มามื่อนี่ฮักพังทลาย หายไปบ่กลับมา