เธอสะพายกระเป๋าแล้วเดินจากไป
ฉันเคยไม่เข้าใจ ว่าเป็นเพราะฉันหรือเพราะเหตุใด ยังไม่รู้
แต่มาวันนี้ฉันเริ่มเข้าใจ ไม่โทษเธอและไม่โทษใคร
ทำถูกแล้วที่เลือกจากไป แบบนี้
และให้ฉันเป็นคนผิด
ปล่อยให้ฉันเป็นคนเจ็บ ถูกแล้ว
หยุดคิดไม่ได้สักครั้งว่าเธอจะไม่รักกันอีกแล้ว
หยุดคิดไม่ได้สักทีว่าเธอไม่มีหัวใจ
ยังคิดถึงเธอทุกคืน ก่อนหลับไป
ไม่รู้ว่านานเท่าไร หัวใจของฉันจะหายดี
เพราะเรื่องของเราน่ะมันยังฝัง ดั่งฝันในตอนที่หลับไป
ฉันมันคงเหนื่อยจะฉุดจะรั้ง ไม่อาจคาดหวังให้เธอน่ะกลับใจ
เห็นว่าเธอนั้นเดินสะพายกระเป๋าไปยืนกับใคร
หวังว่าเธอจะดีแล้วหนา ไม่มีปัญหาให้เธอต้องหนักใจ
ฉันคงได้แค่ร้อง ไม่มีแล้วไออุ่นเธอคงได้แค่เพ้อและกอดหมอน
ในใจมันก็ยังช้ำไม่ว่าจะฝันหรือก่อนนอน
ทุกครั้งทุกคราที่ฉันน่ะเผลอมีภาพของเธอมาหลอกหลอน
ให้มันเป็นความผิดฉัน ที่เธอต้องไปก็เพราะว่าความผิดหวัง
ฉันรู้ว่าเธอน่ะไม่ต้องการที่จะเริ่มใหม่อีกครั้ง
ให้เหลือเพียงภาพที่เธอเดินไปกับเขาที่มาทีหลัง
หยุดคิดไม่ได้สักครั้งว่าเธอจะไม่รักกันอีกแล้ว
หยุดคิดไม่ได้สักทีว่าเธอไม่มีหัวใจ
ยังคิดถึงเธอทุกคืน ก่อนหลับไป
ไม่รู้ว่านานเท่าไร หัวใจของฉันจะหายดี