ยังมีตำนานเป็นนิทานกาลก่อน เพื่อนฉันเห่าหอนเป็นสุนัขหมาที่ดี
มีมันยังมีเจ้าดำซ้ำยังน่ากลัว ตัวมันมากมีทั้งเล่ห์กลปนลวง
แล้วอยู่มาในวันคืนพระจันทร์ลางเลือน นายคอยย้ำเตือนให้ดูแลที่เล้าไก่
แต่ใครจะล่วงรู้ความคิดที่ชั่วเลง เมื่อความดีแหลกเหลวแปรตามในดวงตา
เจ้าตัวแสบ หวังกินไก่ เผลอพลาดไป ติดกับดักนายพรานโดนเข้าที่หาง
ตัวแสบร้องครวญคราง โอ้ยยยย ก็แล้วจะทำยังไง กลายเป็นหมาหางกุด
พวกมนุษย์ก็เลิกเลี้ยงดูแล ความจริงก็คงจะไม่แคร์แต่หมู่หมาก็งงงวย
ซวยเราซวยแปลกประหลาดที่ขาดหางกลางความสับสนเล่ห์กลพลันบังเกิด
โอ้มาเถิดเพื่อนมาจงฟังฉัน ก่อนหางนี้บั่นทอนความองอาจของเรา
อย่ามัวโง่เขลามัวเป็นเต่าล้านปีหอนประกาศ หมาได้ฟัง เชื่อตามมัน
พากันไปตัดหางที่เคยดีงามทิ้งไปไม่ต้องการ ทำตัวเลวทรามตามอย่างเจ้าดำ
เรื่องเลวร้ายก็กลายเป็นเรื่องดี สิ่งดีดีทิ้งไปไม่เข้าใจบาปที่ใครก็คงดูกันได้
อยู่ใต้เงาจิตใจของเธอเอง เรื่องเลวร้ายก็กลายเป็นเรื่องดี คนดีดีถูกฝังให้จมดิน
แม้ไม่มีใครยอมก็ทำตามกันไป ดูเป็ฯอะไรที่คืบคลานบนแผ่นดิน