กูยอมทำทุกสิ่งที่กูไม่ชอบ
เพราะกูมีเหตุผลที่กูต้องทำ
กูต้อง เลี้ยงครอบครัวกูให้รอด
นั้นแหละ ทุกสิ่งที่กูต้องการ
No phone no call พวกมึงไม่ต้องกวน
มึงอยากเห็นกูแพ้ That for sure
พวกกูแพ้กันเป็น Hundred round
กูจะเป็นขี้เมาที่โครตรวย
มากันเป็นฝูง เหมือนกับหมาป่า
วิ่งเหมือนกระสุนและกูไม่หันกลับ
มีเทวดา กับมีอสูร
ตีกันในหู แต่กูนั่งขำอะ
ตัว1บอกเอา กูจะเอาอีกเอา
ตัวนึงบอกพอ กูจะเอาอีกเอา
Go get sommo กูจะเอาอีกเอา
มันยังไม่พอกูจะเอาอีกเอา
มึงอยากได้วิญญาณ
กู Don't make a deal
ตอนอายุ 17 กูอยู่ USA
เสิร์ฟอาหารไทย
Make dollar bill
ทุกคนก็อยากตาย
แต่กู No time to chill
มันไม่มีพักครึ่ง No break time
กูไม่แบ่งครึ่ง Gonna take mine
ทำพวกมึงทึ่ง เหมือนกับเห็ดเมา
กูต้องรวยขึ้น กูเลยทำงานหนัก
เหมือนกับเครื่องจักร
หลังเป็นแผลเพราะโดนเพื่อนหัก
มันเหลี่ยมแหละแหลมเหมือนกับเครื่องสัก
กูไม่แยแส และกูเลื่อนผ่าน
เพราะตั้งแต่เด็ก
ตั้งแต่กูเด็กกูเห็นภาพมโน
ตอนที่อยู่จุด ที่เป็นระนาบกับโคลน
ด่ากูเสี่ยว มาเรียกกูเสี่ย
เหี้*ไรมึงเนี่ยกูไม่ใช่ราชวงศ์
กูยอมทำทุกสิ่งที่กูไม่ชอบ
เพราะกูมีเหตุผลที่กูต้องทำ
กูต้อง เลี้ยงครอบครัวกูให้รอด
นั้นแหละ ทุกสิ่งที่กูต้องการ
No phone no call พวกมึงไม่ต้องกวน
มึงอยากเห็นกูแพ้ That for sure
พวกกูแพ้กันเป็น Hundred round
กูจะเป็นขี้เมาที่โครตรวย
มากันเป็นฝูง เหมือนกับหมาป่า
วิ่งเหมือนกระสุนและกูไม่หันกลับ
มีเทวดา กับมีอสูร
ตีกันในหู แต่กูนั่งขำอะ
ตัว1บอกเอา กูจะเอาอีกเอา
ตัวนึงบอกพอ กูจะเอาอีกเอา
Go get sommo กูจะเอาอีกเอา
มันยังไม่พอกูจะเอาอีกเอา
มึงเอางานมาเดี๋ยวกูทำเอง
เงินในบัญชีกูต้องการอีก
ไอพูมทะเยอและกูทะยาน
ถ้ามึงขวางทางเดี๋ยวมึงโดนตีน
ใน กทม. ไม่ปรานีใคร
จำใส่กบาลมึงไว้ตั้งแต่นี้ไป
พวกกู Work so hard to get the money
เอาไปซื้อข้าวแกงให้กับ Family
Vroom Vroom Vroom
นั่นเสียงเครื่องที่บรรจุธนบัตรๆ Ya
ความรักครอบครัวธุรกิจมึงต้องมีธนบัตรๆ Ya
เมียมึงบอกลาเพราะมึงไม่มีธนบัตรๆ ว่ะ
ในโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีธนบัตรตาลปัตรสาด
เริ่มมาจากศูนย์ ตอนนี้กูอยู่ที่สูงละ Sus
กูมาจากฝูงหมาป่า เขียนชีวิตที่ผิดพลาด
ลงเป็นเพลงตอนสิบห้า กูต้องผ่านไรมาบ้าง
กว่าจะกลายมาเป็นหยาบ ไม่ได้เลือกทางที่เชื่อเพราะจำเป็น
โคลนมันเปื่อนทั้งในเสื่อในกางเกง
ยังมีคำถามจากบางคนทำไปเพื่อ
กูเพียงแค่ อยากจะเขียนสิ่งที่เชื่อลงในเพลง
หยดน้ำตามันยังเปื้อนในไฟล์เพลง
เพราะกูเหนื่อยจนในหัวเป็นไมเกรน
แต่ไรหมที่กูเขียนยังสว่าง เหมือนไฟเย็น
ทีเปร่งประกาย และค่อยๆ จากไปเอง
สักวัน กูจะเลือกจากไปเอง
แต่วันนี้ กูรับตังค์ นับตังค์
จากเคยมีน่ำตา เพราะว่าชีวิตไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
บางเวลากูเลยเลือกจะผ่านน้ำ