เสียงแผ่วสายลมพัดแผ่นดินไหว
ฟ้าหม่นในใจคนไทยทั้งหล้า
วันที่ ยี่สิบสี่ ตุลาน้ำตา รินรดแผ่นดิน
แม่ของแผ่นดิน สิ้นแล้วองค์พระแม่หลวง
หัวใจทั้งปวง สะท้อนสะเทือนสะท้านไหว
เคยทอดพระเนตรประชา ด้วยรักอาทรไม่ไกล
วันนี้เหลือเพียงดวงใจ รำพันถึงพระองค์
น้ำตานองทั่วแผ่นดินไทย
เมื่อฟ้าได้เรียก แม่ กลับสู่สรวงสวรรค์
ดั่งดอกไม้ร่วงในสวนหลวง
แต่พระเมตตายังหอมกรุ่นกลางใจ
แม่สิริกิด ผู้ทรงพระคุณล้นฟ้า
ลูกทุกคนจะรักษา พระราชปณิธานไว้
แม้แม่ลาลับไป รักแม่ไม่เคยเลือนหาย
ทุกผืนป่าทุ่งนา ภูผาและสายน้ำ
ยังพร่ำเอ่ยนาม พระแม่ของแผ่นดิน
เสียงสวดแผ่วเบาในราตรีสิ้น
ขอส่งเสด็จสู่สวรรค์นิพพาน
น้ำตานองทั่วแผ่นดินไทย
เมื่อฟ้าได้เรียก แม่ กลับสู่สรวงสวรรค์
ดั่งดอกไม้ร่วงในสวนหลวง
แต่พระเมตตายังหอมกรุ่นกลางใจ
แม่สิริกิด ผู้ทรงพระคุณล้นฟ้า
ลูกทุกคนจะรักษา พระราชปณิธานไว้
แม้แม่ลาลับไป รักแม่ไม่เคยเลือนหาย
น้ำตานองทั่วแผ่นดินไทย
หัวใจทุกดวงก้มกราบไหว้
ขอจารึกพระนามไว้กลางใจคนไทย