นาฬิกาเรือนเก่า
ที่ไม่เคยเหมือนกับเรือนใด
มีเพียงเวลาที่ไม่หยุดเดิน
มันเกินเยียวยาสะเทือนใจ
กฎของเวลาคือไปไม่กลับ
ฉันจะไม่โทษไม่โกรธไม่เคืองใคร
แม้เวลาจะไปต่อ
แต่เรื่องเก่าๆ ก็ไม่เคยจะเลือนไป
เวลาไม่วนกลับ
มีแต่เรื่องราวที่จมปลัก
ที่เคยเอามือวางบนตัก
และลูบหัวฉันซะจนหลับ
ก่อนที่เธอจะจากไป
ก่อนที่ฉันจะขาดใจ
ในกอดที่ฉันไม่อาจลืม
มันช่างเป็นค่ำคืนที่อย่างซึม
ไม่มีวินาทีใดที่ฉันนั้นอาจจะเผลอใจ
เป็นนาฬิกาเรือนเก่า
เรือนเดิมที่ยังคงสวยเสมอไป
ไม่มีอะไรเป็นอย่างฝัน
ได้เพียงแต่มองเข็มนาฬิกา
หยุดอยู่อย่างนั้น
มันผ่านไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม
รักที่มันเนิ่นนาน
แต่ลึกๆ ก็ยังหวั่นไหว
ยังฝันเหมือนยังรออยู่
เหมือนยังคอยอยู่
ใช่ไหม ไม่เข้าใจเหมือนกัน
อยากให้เธอยังอยู่ตรงนี้ กับฉัน
เหมือนยังรออยู่
เหมือนยังคอยอยู่
เหมือนว่ายังอยู่
จนเธอมีนาฬิกาเรือนใหม่
ที่สวยกว่าเรือนก่อนหน้า
นาฬิกาเรือนเก่าแม้มันพัง
แต่มันก็ยังอยากบอกว่า
มันไม่ได้เสียแต่มันใกล้จะตาย
เธอคงไม่รู้สึกและก็ไม่ระคาย
เธอทิ้งกันไป ได้ยังไง
แต่ก็ดีใจนะ
ที่เห็นเธอได้สบายใจ
นาฬิกาเรือนใหม่ของเธอ
มันก็คงจะดีมาก
คงงดงาม
ตามที่เธอต้องการนาฬิกาเรือนเก่า
มันก็คงไม่มีค่า
ปล่อยให้มันพังและทิ้งมันไป
อย่าไปสนใจแค่ของเดิม
แต่อย่าลืมไปว่า
แม้มันจะเป็นของเก่า
แต่ก็เคยเป็นของเธอ
เคยใช้เวลาร่วมกัน
ก่อนที่เวลาจะผ่านไป
จนมีนาฬิกาเรือนใหม่
มาแยกเราออกให้จากให้ห่างไกล
ไม่รู้จะขอโทษหรือขอบคุณ
กับบรรยากาศปกคลุมความเศร้าหมอง
ก็แค่นาฬิกาเรือนเก่า
ที่คิดถึงคนที่เคยเป็นเจ้าของ
ไม่มีวินาทีใดที่ฉันนั้นอาจจะเผลอใจ
เป็นนาฬิกาเรือนเก่า
เรือนเดิมที่ยังคงสวยเสมอไป
ไม่มีอะไรเป็นอย่างฝัน
ได้เพียงแต่มองเข็มนาฬิกาหยุดอยู่อย่างนั้น
มันผ่านไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม
รักที่มันเนิ่นนาน
แต่ลึกๆ ก็ยังหวั่นไหว
ยังฝันเหมือนยังรออยู่
เหมือนยังคอยอยู่
ใช่ไหม ไม่เข้าใจเหมือนกัน
อยากให้เธอยังอยู่ตรงนี้ กับฉัน
เหมือนยังรออยู่
เหมือนยังคอยอยู่
เหมือนว่ายังอยู่