ไม่ทันคนก็กลายเป็นเครื่องมือ
ไปเหยียบตะปูกระเบื้อง ใครแม่งจะเอื้อมดู
ทุกอย่างถ้าเป็นประเด็น มันก็จะเลื่องลือ
กูเห็นอยู่ตำตา เหมือนเสือที่เชื่องมือ
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือ เหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ทุกวันเหมือนเมื่อคืน ไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือเหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันก็เลยร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ใน Notepad กูมีแต่เนื้อ เพลง
กูมองตัวเองสวะเพราะกูมันเหลือ เดน
ถ้าปากกูหมากว่านี้ได้นอนอยู่เหนือ เมรุ
เหมือนเณรที่โดนจับหัวขาวว่าเสือ เกมส์
กูทำเพื่อ ว่ากูได้บาป
รู้ดีอยู่แก่ใจแต่เสือกยังไม่หลาบ
มึงย่องมาแทงข้างหลังจนเลือดมันไหลหลาก
คือน็อตมันแน่นอยู่แล้ว แต่ว่ากูขันขาด
ไม่ทันคนก็กลายเป็นเครื่องมือ
ไปเหยียบตะปูกระเบื้องใครแม่งจะเอื้อมดู
ทุกอย่างถ้าเป็นประเด็นมันก็จะเลื่องลือ
กูเห็นอยู่ตำตาเหมือนเสือที่เชื่องมือ
ไม่ทันคนก็กลายเป็นเครื่องมือ
ไปเหยียบตะปูกระเบื้อง ใครแม่งจะเอื้อมดู
ทุกอย่างถ้าเป็นประเด็น มันก็จะเลื่องลือ
กูเห็นอยู่ตำตา เหมือนเสือที่เชื่องมือ
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือ เหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือเหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันก็เลยร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ทุกอย่างอยู่รอบตัวกูเอามาสร้างเพลง
เหมือนตอนที่ยึดอำนาจแล้วเอามาร่างเอง
กี่ปีที่ทำกันพลาดแล้วออกมาอ้างไอ้เวร
กูเห็นมึงเป็นพยาธิหรือว่ากูบ้าไปเอง
มึงไม่ต้องเชื่อมั่นเพราะกูแค่คาดคะเน
ตอนนี้เหมือนยุคหงสาที่คนไล่ล่ากันเอง
ส่วนมึงเป็นไบโพล่าหรือเป็นเพราะว่าไมเกรน
สแลงกูแทงเอาฟาดเอามึงมาฆ่าในเพลง
ไม่ทันคนก็กลายเป็นเครื่องมือ
ไปเหยียบตะปูกระเบื้อง ใครแม่งจะเอื้อมดู
ทุกอย่างถ้าเป็นประเด็น มันก็จะเลื่องลือ
กูเห็นอยู่ตำตา เหมือนเสือที่เชื่องมือ
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือ เหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือเหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันก็เลยร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ไม่รู้เรื่องก็อย่าไปมั่วเดินตอนช่วงเพลิน
รู้ตัวว่าปากหมาก็อย่าไปล่วงเกิน
ตอนร่วงเงินใครบ้างที่ร่วมเดิน
มีปากก็หัดถามว่า
ขวากหนามจะบาดตอนช่วงเดิน
ไม่ทันคนก็กลายเป็นเครื่องมือ
ไปเหยียบตะปูกระเบื้องใครแม่งจะเอื้อมดู
ทุกอย่างถ้าเป็นประเด็น มันก็จะเลื่องลือ
กูเห็นอยู่ตำตา เหมือนเสือที่เชื่องมือ
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือ เหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน
ทุกวันเหมือนเมื่อคืนไม่ไกลเกินเอื้อมมือ
ที่ฝันทุกเลื่องลือเหตุผลก็เนื่องคือ
กูไม่กระเตื้องมือเอื้อมไปรับโอกาสมันก็เลยร่วงมือ
หลับกลางอากาศไปทั่วเมือง
สติมันขาดกูฉีกกระดาษดูผิดประหลาดไร้ขั้วเตือน