Back to old school shit
ฉันเขียนไรม์ลงในกระดาษ ในวันที่ปราศจากเธอ
วันนี้มันมีแต่คำปลอบใจที่ออกจากปากเกลอ
มันเป็นสถานการณ์บางอย่างที่ฉันไม่อยากเจอ
รู้สึกบ้านนี้มันว่างเปล่าทั้งที่ไม่ขาดเฟอร์
หรือเพราะขาดเธอ
ในวันที่มีทุกอย่างทำไมเหมือนขาดบางสิ่ง
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นต้นไม้ที่ไม่มีนกเกาะตามกิ่ง
คงไม่มีเธอคอยโทรตามในยามที่ทัวร์อยู่ต่างถิ่น
และก็ไม่รู้อีกกี่นานแผลจะสมานในความจริง
ถ้าเปรียบให้ฉันเป็นหิ่งห้อย
เธอคงจะเป็นดั่งกองไฟ
เธอวางกับดักเธอยั่วโมโห
เพราะว่าเธออยู่ว่าฉันไม่ยอมใคร
นิสัยเสียๆ จึงเป็นเหตุผลที่ฉันต้องตรอมใจ
รู้ไหมเธอนิ่งแล้วไปเงียบๆ
มันเจ็บซะยิ่งกว่าเธอเพิ่งกลอนไง
ให้มันเป็นอย่างนี้ ดีแล้ว
ฉันเข้าใจเธอดีทุกอย่าง
เธอคงเก็บมันไว้ เนิ่นนาน
มันจึงกลายเป็นระเบิดเวลาที่วันนี้ระเบิดขึ้นมา
เธอคงจะอยากมีไอ้คนที่ได้ดั่งใจ
ส่วนฉันมันไม่ได้เรื่องไม่ได้ครบเครื่องอย่างใคร
เต่าอย่างฉันมันช้าเชื่อง
ต่างจากเธอที่เคลื่อนไปอย่างไว
เหนื่อยมามากพอวันนี้เธอขอห่างไปอย่างไกล
ฉันคงต้องเมาคงต้องกินเบียร์สักหนึ่งลัง
ไม่แปลกที่เธอจะพูดว่าเธออิจฉาคนอื่นจัง
มีคำพูดที่อยากจะพูดกับเธออยู่อีกเป็นหมื่นคำ
แต่ว่าฉันคงไม่มีโอกาส
และไม่มีปากที่จะไปพูดให้คนอื่นฟัง
ระเบิดถูกติดตั้งในวันที่ฉันไม่ใส่ใจ
สถานการณ์มันแย่ลงและฉันคือคนที่ใส่ไฟ
อะไรก็ตามฉันมันเคยกลัว
ตัวๆ หรือต้องไปใส่ใคร
และฉันละเลยละลืมทุกอย่าง
ว่าเธอหรือเปล่าที่ฉันควรใส่ใจ
ให้มันเป็นอย่างนี้ ดีแล้ว
ฉันเข้าใจเธอดีทุกอย่าง
เธอคงเก็บมันไว้ เนิ่นนาน
มันจึงกลายเป็นระเบิดเวลาที่วันนี้ระเบิดขึ้นมา