ปากเธอสร้างแผลแต่ผมปากสร้างกลอน
บันทึกลงในน้ำหมึกไว้ที่จ่าหน้าซอง
ส่งไปให้ถึงคนที่ผ่านหน้ามอง
เธออย่าเพิ่งไล่กันผมแค่อยากนั่งรอ
ให้เธอเดินลงมา และจ้องมองที่ผมเอาให้ตาชนตา
ผมแค่อยากขอโทษกับสิ่งที่เธอทนมา
และผมสัญญาว่าจะเลิกลงบาคาร่า
ก่อนเธอจะอาละวาด
ผมต้องขอโทษเธอจริงๆ
แต่ว่านี่เป็นจดหมายอันสุดท้ายของสุดท้ายแล้วจริงๆ
คำพูดแย่ๆ ในจดหมายอันที่แล้วเธอช่วยลืมมันได้ไหมผมก็รู้เธอไม่อิน
ผมเคยสัญญาก่อนหน้านี้ว่าจากนี้ผมจะเริ่มเป็นคนดีแต่ว่าเธอคงไม่ชิน
เพลงผมคงทำเธอไม่ฟิน
ถ้าผมไม่อยู่โปรดดูแลตัวของเธอเองให้ดี
เขียนลงกระดาษสิบหน้า
แต่เธอคงขีดฆ่าคำว่าอยากขอโอกาสอีกครั้ง
เหรียญมันยังมีอีกด้าน
แต่เธอเลือกปิดหน้าเธอบอกว่าเธอไม่อยากผิดหวัง
โอเคเธอจะได้รับสิทธิ์นั้น
เรื่องทั้งหมดให้เป็นความผิดฉัน
ถ้าตอนนั้นดูแลเธอได้ดีวันนี้คงไม่มีจดหมายให้อ่าน
I know ว่าตอนนั้นผมแย่ เพราะว่าแค่ดูแลผมยังทำไม่ได้
Told my self ว่ามึงมันโง่ แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงยังดูแลไม่ไหว
เธอคงจะไม่อยากทนใช่ไหม เรื่องเลวร้ายที่เก็บไว้ในใจ
เธอเลยไล่ให้ผมไปไกลไกล เธอบอกว่าไม่ต้องการคำขอโทษใดใด
ผมขอโทษที่เคยไปอาละวาด
ไม่มีมารยาทเลยตอนไปง้อหน้าบ้าน
ใช้เสียงเพลงมาเต้นกินรำกิน
เอาชื่อคุณมาหากิน จนคุณด่าหน้าด้าน
ชีวิตคุณก็ต้องเดินไปข้างหน้า
หลังจากนี้ผมคงไม่ได้ยืนข้างข้าง
แม้ผมเองจะคิดถึงมากมาก
แต่ผมต้องโอเคถึงแม้ว่ายืนลำพัง
เคยบอกไปแล้วไม่มีสักวันเลยที่ลืม
ถึงเวลาแต่ผมไม่อยากคืนรักที่ยืม
ฉบับที่แล้วแม่งเปื้อนน้ำตาไปนิดนึง
ขอโทษที่คิดถึง
ช่วยฟังกลอนจากปากผมที่ยื้อหน่อย
ปากเธอสร้างแผลแต่ผมปากสร้างกลอน
บันทึกลงในน้ำหมึกไว้ที่จ่าหน้าซอง
ส่งไปให้ถึงคนที่ผ่านหน้ามอง
เธออย่าเพิ่งไล่กันผมแค่อยากนั่งรอ
ให้เธอเดินลงมา และจ้องมองที่ผมเอาให้ตาชนตา
ผมแค่อยากขอโทษกับสิ่งที่เธอทนมา
และผมสัญญาว่าจะเลิกลงบาคาร่า
ก่อนเธอจะอาละวาด
ผมอยากจะร้อง ทำแทบทุกอย่างแต่ว่าเธอกลับไม่ชอบ
ผมตั้งใจแทบตายเธอบอกมันยังไม่พอ
เขียนเป็นฉบับสุดท้ายเธอก็ยังคงไม่มอง
ผมรับรู้ทุกๆ อย่าง เธอเปลี่ยนจากคนรักกลายเป็นคนไม่รู้จัก
เลยต้องนั่งเมาย้อมใจอยู่ทุกหว่าง
ผมแม่งยังคิดถึงเธอแล้วก็อยากจะจุ๊บปาก