อยู่บนโลกใบเก่า วิวก็ซ้ำเดิมเดิม
ต่างจากเดิมคือมีน้ำตา
ไม่อาจย้อนเข็มนาฬิกา
คนที่เขาไม่หวนมา ก็เท่านั้น
ผ่านคืนวันเดียวดาย เดินต่อไปลำพัง
อยู่กับใจที่มันพังพัง
อยากจะร้องให้มันดังดัง
ในทุกครั้ง ที่คิดถึงเธอ
โลกใบนี้ ไม่มีที่เป็นของเรา
ถึงแม้ตัวเรา ยังแค่ไปยืมเขามา
คนหนึ่งคนที่เขาไม่คิดกลับมา
อ้อนวอนฟ้าเท่าไร
คนหมดใจ จะรออะไรจากเขา
ป่านนี้เขาคงมีใครไปตั้งนาน
แต่ความคิดถึง มันเกินใจจะต้านทาน
คนมันรักก็ทรมานอยู่เหมือนเดิม
คนหมดใจ ทำไมเรายังไม่ลืม
ยังคงซึ้งรำพึงรำพัน อยากได้เจอ
ก็ยังคงรักแค่คนเดียวเสมอ
คนที่ฉันนั้นไม่อาจเจอ
โลกใบนี้ ไม่มีที่เป็นของเรา
ถึงแม้ตัวเรา ยังแค่ไปยืมเขามา
คนหนึ่งคนที่เขาไม่คิดกลับมา
อ้อนวอนฟ้าเท่าไร
คนหมดใจ จะรออะไรจากเขา
ป่านนี้เขาคงมีใครไปตั้งนาน
แต่ความคิดถึง มันเกินใจจะต้านทาน
คนมันรักก็ทรมานอยู่เหมือนเดิม
คนหมดใจ ทำไมเรายังไม่ลืม
ยังคงซึ้งรำพึงรำพัน อยากได้เจอ
ก็ยังคงรักแค่คนเดียวเสมอ
คนที่ฉันนั้นไม่อาจเจอ
ใจจากเขา เหลือแค่ตัวเราเฝ้ารอ
ช้ำแล้วใจ ก็เข้าใจว่าต้องลืม
ก็ยังคงรักแค่คนเดียวเสมอ
คนที่ฉันนั้นไม่อาจเจอ
คนหมดใจ ทำไมเรายังไม่ลืม
ยังคงซึ้งรำพึงรำพัน อยากได้เจอ
ก็ยังคงรักแค่คนเดียวเสมอ
คนที่ฉันนั้นไม่อาจเจอ
ใจจากเขา เหลือแค่ตัวเราเฝ้ารอ
ช้ำแล้วใจ ก็เข้าใจว่าต้องลืม
ก็ยังคงรักแค่คนเดียวเสมอ
คนที่ฉันนั้นไม่อาจเจอ อีกเลย