เมื่อครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันต้องเดินทางออกไป
หนทางยาวไกล ให้ฝันนำทางกาย
อาจมีบางทีที่ล้าลืมตาไม่เห็นจุดหมาย
ฝันยังอีกไกล ให้รักนำทางใจ
โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่การเดินทางสอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจมันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ ฉันพร้อมไปต่อ
แม้ไกลเท่าไร
อาจเป็นเพราะยังไม่รู้อนาคตเป็นอย่างไร
จะสวยงามเพียงใด หรือมืดมนแค่ไหน
ยิ่งทำให้ใจฉันกลัวไม่กล้าก้าวเดินต่อไป
เมื่อฉันหวั่นไหวในใจ ความหวังยังหล่อเลี้ยงวิญญาณ
โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่กาลเวลาสอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจมันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ ฉันพร้อมไปต่อ
แม้ไกลเท่าไร
โชคชะตาผลักฉันให้ล้มลง
แต่กาลเวลาสอนฉันให้อดทน
ใครบางคนกระซิบเบาเบา ผ่านลม
อยากจะกลับไปซบอิงไหล่ใครสักคน
หลีกไปจากชีวิตวกวน คนที่ลวงหลอก
เดินมาไกลจนใจมันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ ฉันพร้อมไปต่อ
แม้ไกลเท่าไร
เดินมาไกลจนใจมันท้อ แค่เพียงรู้ว่ามีใครรอ
ฉันพร้อมไปต่อ แม้ไกลเท่าไร