ขออย่าลืมเรื่องราวที่เราได้เหนื่อยกันมา
กูไม่ยอมให้ใครนั้นเข้ามาตีราคา
มึงเป็นใครที่ไหนก็ไม่ได้มีเวลามาเสวนา
มึงอยากให้กูหายแต่กูก็อยู่ตรงนี้
ชีวิตกูทุ่มให้เพลงแล้วก็เสียงดนตรี
และนั่นก็ไม่ได้เป็นเพราะมึงที่กูได้อยู่ตรงนี้
So I don't need
ตัดทิ้งไปคนไม่จริงใจ
และกูไม่แคร์เลยคนอย่างมึงถ้ากูต้องทิ้งไป
และที่กูบอกพวกมึงทุกคำก็ดูว่าจริงไหม
เมื่อก่อนต้องเหนื่อยทำงานทุกวันจะเสาร์อาทิตย์
หรือไม่ก็จันทร์มีไรให้กินกูก็ต้องกินไป (กินไป)
ขอแค่พ่อแม่กูได้มีใช้ (กินใช้)
ขอแค่นี้กูเองก็อิ่มใจ (อิ่มใจ)
และไม่ลืมว่ามาจากถิ่นไหน (ถิ่นไหน)
ได้โปรดอย่าช้าเพราะวันเวลาน่ะมันไม่รอ
บางวันไม่ได้นอน อยู่ในมหานครเพราะชีวิตไม่ใช่การละคร
อยากทำอะไรก็ทำเลยไม่ต้องอ้อนหรือไม่ต้องวอน
ไม่ว่ายังไงก็ช่างแม่งก็เพราะพวกแม่งไม่มีสมอง
พวกแม่งน่ะไม่ใช่แฟนเพลงของกูด้วยซ้ำ
ไปเลยกูไม่รั้ง บอกไปก็ไม่จำ
พวกมึงน่ะมันแค่พวกกระจอกที่ดีแต่พูดแต่มึงไม่ทำ
อย่าให้กูต้องย้ำ พูดไปกูก็ขำ
มึงได้แค่มองกูอยู่บนจอแล้วทำไมคนอย่างกูต้องฟัง
ทำไมกูต้องฟัง ทำไมกูต้องฟัง
ทุกๆคำที่ออกจากปากของกูมันเป็นความจริงทุกคำ
เป็นความจริงทุกคำ เป็นความจริงทุกคำ
ไม่ต้องคิดสิ่งที่ต้องพูดแต่ให้มึงคิดสิ่งที่ต้องทำ
คิดสิ่งที่ต้องทำ คิดสิ่งที่ต้องทำ
ถ้าเกิดว่าคนที่ถ่วงมึงช้าก็ไม่ต้องรอใคร
กูไม่ต้องการให้คนทั้งโลกนั้นเข้ามาพอใจ
กูไม่ต้องมีหรอกเดือนละล้านกูเอาแค่พอใช้
บุญคุณมึงไม่ต้องทวงพวกกูไปค้างพวกมึงตอนไหน
ขออย่าลืมเรื่องราวที่เราได้เหนื่อยกันมา
กูไม่ยอมให้ใครนั้นเข้ามาตีราคา
มึงเป็นใครที่ไหนก็ไม่ได้มีเวลามาเสวนา
มึงอยากให้กูหายแต่กูก็อยู่ตรงนี้
ชีวิตกูทุ่มให้เพลงแล้วก็เสียงดนตรี
และนั่นก็ไม่ได้เป็นเพราะมึงที่กูได้อยู่ตรงนี้
So I don't need
ตัดทิ้งไปคนไม่จริงใจ
และกูไม่แคร์เลยคนอย่างมึงถ้ากูต้องทิ้งไป
และที่กูบอกพวกมึงทุกคำก็ดูว่าจริงไหม
เมื่อก่อนต้องเหนื่อยทำงานทุกวันจะเสาร์อาทิตย์
หรือไม่ก็จันทร์มีไรให้กินกูก็ต้องกินไป (กินไป)
ขอแค่พ่อแม่กูได้มีใช้ (กินใช้)
ขอแค่นี้กูเองก็อิ่มใจ (อิ่มใจ)
และไม่ลืมว่ามาจากถิ่นไหน (ถิ่นไหน)