ต้องการให้ฉันเติบโตเท่าไร
ฉันจึงจะพร้อมเข้าใจความรัก
ก็ควรจะรู้แบบไม่ต้องบอก
ที่เคยเรียนรู้จากในเรื่องราวครั้งก่อน
จงเดินออกมาถ้ามันต้องเสียใจ
อย่าเสียเวลา
อย่าไปรักเขาเลยคนที่คอยทำร้าย
อย่าไปคิดถึงเลยคนที่ทำแบบนี้
เธอควรจะพักเสียที
ความรักที่ดีมันควรต้องมีแต่รอยยิ้มและความสุข
ไม่ใช่ความทุกข์อย่างที่เป็น
ฉันแค่อยากให้เธอรู้ แม้วันนึงเขาไม่อยู่
เธอก็จะได้เรียนรู้ แม้มันจะเจ็บสักแค่ไหน
อาจเพราะฉันก็เคยมีน้ำตา ไปกับดอกไม้ที่ตายแต่ก็ยังรักอยู่
จึงได้รู้ถึงฝืนมันก็สายไป
มันช่างยากเหลือเกินการลืมใครสักคน
ทำไมฉันต้องจมกับคนที่ไม่รู้สึก
ตอนฉันมีน้ำตา เขาคงหัวเราะอยู่สักที่หนึ่ง
และไม่จำแม้ชื่อฉันเลย