ท่ามกลางผู้คน มีคนมากมายหมดความต้องการ
หมดซึ่งความทะเยอทะยานในชีวิตนี้
เหมือนว่าใจกำลังผูกพัน อยู่กับความหวังที่เคยเกิดมี
เหมือนไม่พร้อมพบเจอพรุ่งนี้ ยังเอาแต่คิดถึงเมื่อวาน
ไม่ยอมเปิดใจ ไม่เดินต่อไป ไม่ใฝ่ไม่ฝัน
รู้สึกแค่เพียงอยากย้อนคืนวันกลับไปที่เก่า
บางครั้งจนลืมว่ายังไงเรา ต้องมีชีวิตเพื่อวันพรุ่งนี้
ต่อให้ความทรงจำที่ดี จำต้องปล่อยไปให้เป็นเรื่องราว
ไม่อาจหยุดยั้งให้เข็มเวลาไม่ผ่านพ้นไป
ไม่อาจไขว่คว้าจะยื้อให้ใครอยู่เคียงข้างเรา
ที่ผ่านมาแล้วขอให้แล้วไป ที่เคยหล่นหายล้วนเพียงส่วนนึง
ถ้าเกิดว่าใจนั้นยังคิดถึง ก็เก็บให้ลึกลงข้างใน
เพราะเราต่างล้วนอยากย้อนเวลากลับไปเริ่มใหม่
ไม่มีใครไหนอยากให้หัวใจเจ็บปวดสักคน
แต่สุดท้ายก็ต้องจำนน นี่คือเหตุผลขอการเติบโต
ถ้าย้อนเวลาไปได้ก็คง ไม่มีพรุ่งนี้ไว้รอใคร
ถ้าเกิดวันนึงเราต้องเดินทางแบบไม่เหลือใคร
สถานที่นั้นจำเป็นอยู่ไหมหรือไม่อีกแล้ว
และถ้าวันนึงคนที่สัญญา ต่างลาลับหายกันไปจากเรา
คำสัญญาที่พูดกับเขา จำเป็นอยู่ไหมเมื่อไม่มีกัน
ไม่อาจหยุดยั้งให้เข็มเวลาไม่ผ่านพ้นไป
ไม่อาจไขว่คว้าจะยื้อให้ใครอยู่เคียงข้างเรา
ที่ผ่านมาแล้วขอให้แล้วไป ที่เคยหล่นหายล้วนเพียงส่วนนึง
ถ้าเกิดว่าใจนั้นยังคิดถึง ก็เก็บให้ลึกลงข้างใน
เพราะเราต่างล้วนอยากย้อนเวลากลับไปเริ่มใหม่
ไม่มีใครไหนอยากให้หัวใจเจ็บปวดสักคน
แต่สุดท้ายก็ต้องจำนน นี่คือเหตุผลขอการเติบโต
ถ้าย้อนเวลาไปได้ก็คง ไม่มีพรุ่งนี้ไว้รอใคร
ไม่อาจหยุดยั้งให้เข็มเวลาไม่ผ่านพ้นไป
ไม่อาจไขว่คว้าจะยื้อให้ใครอยู่เคียงข้างเรา
ที่ผ่านมาแล้วขอให้แล้วไป ที่เคยหล่นหายล้วนเพียงส่วนนึง
ถ้าเกิดว่าใจนั้นยังคิดถึง ก็เก็บให้ลึกลงข้างใน
เพราะเราต่างล้วนอยากย้อนเวลากลับไปเริ่มใหม่
ไม่มีใครไหนอยากให้หัวใจเจ็บปวดสักคน
แต่สุดท้ายก็ต้องจำนน นี่คือเหตุผลขอการเติบโต
ถ้าย้อนเวลาไปได้ก็คง ไม่มีพรุ่งนี้ไว้รอใคร
เพราะในสุดท้าย ก็มีแค่เราคนเดียวเท่านั้น
ที่จะเดินทางไปยังปลายทางที่วาดวางไว้
ทุกๆ คนล้วนมาส่งเรา จงเก็บพวกเขาไว้ในอ้อมใจ
ไม่ต้องไปหรือรั้งใครไว้ ไม่ว่าสิ่งไหนที่เกินควบคุม
ทุกๆ คนล้วนแล้วแต่มี เรื่องราวในใจ
บาดแผลมากมาย ไม่มีผู้ใดไม่เคยเจ็บซ้ำ
แต่เชื่อเหลือเกิน ทุกความทรงจำที่ผ่านมานั้นล้วนทำให้เรา
มันได้เป็นเราในทุกวันนี้ จะดีจะร้ายไม่เป็นไรเลย