เส้นทางที่กูเดินผ่าน
มีเจ็บมีล้มปนเปไปบ้าง
ล้มลุกคลุกคลานกี่ครั้ง
เพียงดิ้นรนสู้ทนอย่างคนจนตรอก
ไม่รู้มันจะมีไหม
วันพรุ่งนี้จะต้องเจออะไร
หากหิวก็ต้องทน เพื่อคนข้างหลัง
ทุกคนต้องกินอิ่ม
แบกความหวังของครอบครัว แขวนไว้บนเส้นด้าย
กูยังไม่ตายไหนก็ต้องมีหวัง
เกิดเป็นคนปะบนมีดีมีเลวบ้าง
รวยและจนเบื้องบน ไม่อาจบงการชีวิตของเรา
ยังมีสองตีนและมือที่มีตะกายและฝ่าไป
เกิดชาติเดียวก็ตายมันครั้งเดียว
อย่าไปแคร์หากมันไม่มีใครมาเหลียวแล
เพื่อพ่อแม่พี่น้องลูกเมีย กูจะไม่จน จนตาย
ร้อยหมื่นคำดูถูก
เก็บมันเป็นพลังให้เดินฝ่า
ถึงมันจะเหนื่อยล้า
คือเรื่องจริงที่ไม่ใช่ดั่งนิยาย
ไม่รู้มันจะมีไหม ความรวยหน้าตาเป็นไง
ท้อก็ต้องหนีมันไม่พ้น กับเส้นทางที่มันลำบาก
แบกความหวังของครอบครัว แขวนไว้บนเส้นด้าย
กูยังไม่ตายไหนก็ต้องมีหวัง
เกิดเป็นคนปะบนมีดีมีเลวบ้าง
รวยและจนเบื้องบน ไม่อาจบงการชีวิตของเรา
ยังมีสองตีนและมือที่มีตะกายและฝ่าไป
เกิดชาติเดียวก็ตายมันครั้งเดียว
อย่าไปแคร์หากมันไม่มีใครมาเหลียวแล
เพื่อพ่อแม่พี่น้องลูกเมีย กูจะไม่จน จนตาย
กูจะไม่จน จนตาย
รถก็ยังต้องผ่อน บ้านก็ยังต้องเช่า พ่อแม่ไม่สบาย
ค่าเทอมไอ้แดงอีก ค่าโน้นค่านั้นอีก ไม่มีเราจะทำเช่นไร
รถก็ยังต้องผ่อน บ้านก็ยังต้องเช่า พ่อแม่ไม่สบาย
ค่าเทอมไอ้แดงอีก ดิ้นรนจนเกินขีด ไม่มีเราจะทำอย่างไร เย้
เกิดเป็นคนปะบนมีดีมีเลวบ้าง
รวยและจนเบื้องบน ไม่อาจบงการชีวิตของเรา (ชีวิตของเรา)
ยังมีสองตีนและมือที่มีตะกายและฝ่าไป
เกิดชาติเดียวก็ตายมันครั้งเดียว
อย่าไปแคร์หากมันไม่มีใครมาเหลียวแล (เหลียวแล)
เพื่อพ่อแม่พี่น้องลูกเมีย กูจะไม่จน จนตาย
กูจะไม่จน จนตาย
เพื่อพ่อแม่พี่น้องลูกเมีย
กูจะไม่จน จนตาย