ยังเป็นลานนกหว้า พอขึ้นขนคาทำท่าตกมัน
หนุกพอได้ขึ้นหวัน ส่าถิหนักจัง เด็กแรกวาซือ
ไม่ฟังคำใครเขาแหลง เพาเวอร์มันแรง แซงหนุกคึกครื้น
สักพักไม่มีที่ยืน ระวังหลับแล้วมึงไม่ได้ตื่น ฟื้นขึ้นมาไม่ได้
หรอย หรอย หรอย ไอ้บ่าวเหอ เห้อ เบล่อเบล่อเบล่อไปหน้า
หรอย หรอย หรอย อิเกลอเหอ เห้อ บ้าบ้าบ้า ไปหน้า
เพื่อนยอนเพื่อนชม แล้วหรอยหนักหนา
สุดจัดเหมือนว่าวติดลมบนฟ้า
พอหมดลมดิ่งสู่พื้นพสุธา จากฟากฟ้ามาสู่ดิน
หรอย หรอย หรอย ไอ้บ่าวเหอ เห้อ เบล่อเบล่อเบล่อไปหน้า
หรอย หรอย หรอย อิเกลอเหอ เห้อ บ้าบ้าบ้า ไปหน้า
หรอย หรอย หรอย ไอ้บ่าวเหอ เห้อ เบล่อเบล่อเบล่อไปหน้า
หรอย หรอย หรอย อิเกลอเหอ เห้อ บ้าบ้าบ้า ไปหน้า
เพื่อนยอนเพื่อนชม แล้วหรอยหนักหนา
สุดจัดเหมือนว่าวติดลมบนฟ้า
พอหมดลมดิ่งสู่พื้นพสุธา จากฟากฟ้ามาสู่ดิน
ตอนหนุกตอนหรอยโหม๋พลอยเป็นพัน
ยกนิ้วให้ฉัน ว่ามันชัดเจน
มึงมันสุดจัด หัวใจนักเลง
เพื่อนยอเพื่อนเกรง มึงนักเลง แม่นั่งร่ำ
เพื่อนกลัวเพื่อนเกรง มึงนักเลง แม่นั่งร่ำ