เป็นคนบ้านบ้าน เนื้อตัวดำกรานบ่ย้านแดด
ทำงานรับจ้าง มีเวลาว่างกะตอนแลง
ค่ำลงกะนั่งถอนเขาบ่สะออนดอกผู้สาว
เขาขิวเหล้าขาว ยามเขาเนาะหย่างกาย
ตากแดดตากลมทรงผมกะยาวโอ๊ยรุงรัง
บ่มีสตางค์พาเจ้าไปนั่งน้อตากแอร์
มีรถฮ้างๆเป็นมูลอิแม่เพิ่นให้มา
เป็นลูกชาวนาดอกฟ้าตั่งเจ้าคงบ่สนใจ
มาตราฐานชีวิตของอ้ายมันต่ำเกินไป
ให้เจ้าหย่างออกไปให้ไกลจากอ้ายสะเด้อหล่า
บ่มีปัญญาให้ค่าดองเจ้าดอกหลายแสน
ทองคำสร้อยแหวนขบวนแห่แหนบ่ยิ่งใหญ่
คงบ่มีทางสิพาเจ้ามาสุขส่ำบาย
ชีวิตของอ้ายนี่มันบ่ได้มาตรฐาน
บ่มีเงินทองมากองให้ไผน้อชื่นชม
อ้ายมีเปื้อนตมมันคงบ่สมแก้มน้องหล่า
คนจนคืออ้ายผู้สาวเขาบ่ปรารถนา
บ่ได้เป็นป๋าบ่มีเงินทองสิพร้อมเปย์
ถึงจนกะเจียมบ่คิดเท่าเทียมพญาใหญ่
จนแต่หัวใจมั่นคงซื่อตรงกว่าอื่นใด
ฮักไผกะฮักจริงหมดทั้งชีวิตพร้อมถวาย
มีเธอเป็นเจ้ายาสิล้มสิตายบ่แปรเปลี่ยน
มาตราฐานชีวิตของอ้ายมันต่ำเกินไป
ให้เจ้าหย่างออกไปให้ไกลจากอ้ายสะเด้อหล่า
บ่มีปัญญาให้ค่าดองเจ้าดอกหลายแสน
ทองคำสร้อยแหวนขบวนแห่แหนบ่ยิ่งใหญ่
คงบ่มีทางสิพาเจ้ามาสุขส่ำบาย
ชีวิตของอ้ายนี่มันบ่ได้มาตรฐาน
บ่มีเงินทองมากองให้ไผน้อชื่นชม
อ้ายมีเปื้อนตมมันคงบ่สมแก้มน้องหล่า
คนจนคืออ้ายผู้สาวเขาบ่ปรารถนา
บ่ได้เป็นป๋าบ่มีเงินทองสิพร้อมเปย์
บ่มีเงินทองมากองให้ไผน้อชื่นชม
อ้ายมีเปื้อนตมมันคงบ่สมแก้มน้องหล่า
คนจนคืออ้ายผู้สาวเขาบ่ปรารถนา
บ่ได้เป็นป๋าบ่มีเงินทองสิพร้อมเปย์
เป็นคนบ้านบ้าน เนื้อตัวดำกรานบ่ย้านแดด
ทำงานรับจ้าง มีเวลาว่างกะตอนแลง
ค่ำลงกะนั่งถอนเขาบ่สะออนดอกผู้สาว
เขาขิวเหล้าขาว ยามเขาเนาะหย่างกาย