นิ้วมือคนเรายังยาวไม่เท่ากัน
ถ้ใจเรานั้น มันคิดต่างกันแปลกตรงไหน
บางคนอาจลืม ลืมง่ายๆ
บางคนเก็บไว้จนกว่าสิตาย
บางสิ่งที่ทำใช่ว่าไม่รู้ตัว
แค่ยังหวาดกลัวกับการอยู่ลำพัง
เลยยอมถูกขัง ฝังดวงใจ
เก็บเขาเอาไว้แม่นใจสิเจ็บ
รู้ผลลัพธ์ทุกอย่าง
ฮู้เบิดบ่เกิดอีหยัง
แต่ใจยังเลือกยืนฝั่ง เข้าข้างเจ้าของ
ฮู้อยู่ว่าการคึดฮอดเขา
บ่ต่างจากเฮาตากผ้าใส่ฝน
ตากให้ดนปานได๋ จังได๋
คงยากสิแห้ง
ฮู้ว่าเขานั้นเซาฮัก
แต่จอดใจขวางกลางทางน้ำแก่ง
ต้านสุดแรง จนใจขาดแหว่ง
กะสู้บ่ไหว
ขอบฝั่งฟ้าที่อยู่แสนไกล
เอื้อมบ่ไหวแต่ใจอยากฝืน
แต่สิบืนยังยื้อยังขืนคิดฮอดบ่หาย
ยังคงฮักบ่ไปไส แม่นบ่มีไผสักคนเข้าใจ
สิกอดความฮู้สึกของใจ เอาไว้หม่องเก่า
รู้ผลลัพธ์ทุกอย่าง
ฮู้เบิดบ่เกิดอีหยัง
แต่ใจยังเลือกยืนฝั่ง เข้าข้างเจ้าของ
ฮู้อยู่ว่าการคึดฮอดเขา
บ่ต่างจากเฮาตากผ้าใส่ฝน
ตากให้ดนปานได๋ จังได๋
คงยากสิแห้ง
ฮู้ว่าเขานั้นเซาฮัก
แต่จอดใจขวางกลางทางน้ำแก่ง
ต้านสุดแรง จนใจขาดแหว่ง
กะสู้บ่ไหว
ขอบฝั่งฟ้าที่อยู่แสนไกล
เอื้อมบ่ไหวแต่ใจอยากฝืน
แต่สิบืนยังยื้อยังขืนคิดฮอดบ่หาย
ยังคงฮักบ่ไปไส แม่นบ่มีไผสักคนเข้าใจ
สิกอดความฮู้สึกของใจ เอาไว้หม่องเก่า
ยังคงฮักบ่ไปไส
แม่นบ่มีไผสักคนเข้าใจ
สิกอดความฮุ้สึกของใจ
เอาไว้หม่องเก่า